Некалькі тыдняў таму ў Вільні часткова завяршылася адна з галоўных будоўляў краіны. У самым цэнтры гораду на Кафедральнай плошчы для ўсіх наведвальнікаў адчыніў дзверы Ніжні замак ці Палац уладароў — гіганцкі помнік часам Вялікага княства Літоўскага, стваральнікі якога паспрабавалі зрабіць усё, каб колькасць ягоных наведвальнікаў не саступала маштабам гандлёвых молаў гораду. Беларускі погляд на новую літоўскую славутасць кінуў Алесь Герасіменка.

Узяць самы модны беларускамоўны гурт за аснову і дадаць да яго дзве порцыі традыцыйнага і мадэрновага фольку (першая больш зялёная, але другая двойчы вытрыманая на забароненых зёлках). Вынік упрыгожыць апрацаваным панкам (можна ідэнтычным натуральнаму). На дэсерт падаць дыскатэку з адборнай правільнай музыкай. Ужываць на беразе Нёмана ў навагоднюю ноч у добрай вялікай кампаніі. Страва найлепей заходзіць пад феерверк, святочны банкет і народныя гулянні з шашлыком.

«Палац» праверыў на трываласць спіс забароненых беларускіх музыкаў. Вялікі канцэрт гурта спачатку забаранілі, а пасля дазволілі. Як лічаць адмыслоўцы, не без умяшальніцтва розных уладных структур.

Ляпіс Трубяцкой, NRM, Neuro Dubel, Палац, Крама, Крамбамбуля, Naka, Вайцюшкевіч — у Сеціве зьявіўся новы сьпіс забароненых. Ён складаецца з 57 музыкантаў, гуртоў, пісьменьнікаў, актораў ды іншых культурных дзеячоў Беларусі, Расеі, Эўропы ды ЗША, якіх забаронена згадваць у дзяржаўных беларускіх мас-мэдыях. Нашы крыніцы ў адной зь дзяржаўных радыёстанцый не пацьвярджаюць пакуль такой інфармацыі.

Роўна тры гады таму адбылася гістарычная сустрэча забароненых беларускіх рок-музыкаў зь ідэолягам адміністрацыі прэзыдэнта Праляскоўскім. Тады, пасьля трох гадоў існаваньня таемных сьпісаў забароненых музыкаў, Аляксандар Кульлінковіч, Лявон Вольскі, Алег Хаменка, Ігар Варашкевіч і Піт Паўлаў паспрабавалі разарваць заганнае кола адмененых канцэртаў і падпольных прэзэнтацый, дзеля чаго схадзілі на размову ў Адміністрацыю прэзыдэнта. Праз тры гады «свабоды» Generation.bY вырашыў разабрацца, што сталася ў выніку таго лёсавызначальнага «паходу» і ці не шкадуюць музыкі аб зробленым.

Чалавек у спэцвопратцы вымае зь вялікіх кішэняў пласкагубцы і лёгка выгінае жалезны цьвік. Старыя, ня раз фарбаваныя дзьверы адчыняюцца і перад намі паўстае пакой XIX стагодзьдзя. На закіданай сьмецьцем падлозе ляжаць аскепкі двухсотгадовай кафлі. На ёй жа валяюцца раскіданыя прапагандысцкія газэты савецкіх часоў, партрэты генсекаў і бугальтарскія рахункі: шмацьцё былой велічы і духоўнай галечы савецкай імпэрыі.

На вандроўку, якую цяпер распачынаем, нават двух дзён можа не хапіць. Бо кожнае месца тут асаблівае, таемнае, схаванае. Упарта ўгледзецца ў кожны закуток Астравеччыны варта яшчэ і таму, што ўжо празь некалькі год гэтыя землі можа беззваротна зьмяніць будаўніцтва АЭС і наступствы яе працы. Едзем на Астравеччыну. Магчыма, у апошні раз…

Сэрыя фотарэпартажаў зь юбілейнага Басовішча XX апублікаваная ў фотаблогу Generation.bY. 333 фотаздымкі 18-ці гуртоў і асобна атмасфэра фэсту ў трох частках.

Фэстываль Басовішча 20-ы раз прыйшоў у Польшчы непадалёк ад беларускай мяжы. Гэты фэст запомніцца ня толькі як юбілейны, але і чарговы раз абноўленай камандай арганізатараў з БАСу, адсутнасьцю конкурснай часткі для маладых гуртоў і, нарэшце, антыкрызыснай сьціпласьцю. Што значыць Басовішча для некалькіх пакаленьняў беларускіх музыкаў і слухачоў, што было з фэстам і, галоўнае, што будзе? Ніякай аналітыкі ў рэпартажы Generation.bY.

Першы за апошнія дзесяць год open-air фэст «Bela Music-2009» прайшоў на выходных пад Менскам. Арганізатары з-за дрэннага надвор'я не дачакаліся вялікага наплыву гледачоў, гледачы, хто як мог, змагаліся са стыхіяй, а музыкі ў кулюарах фэсту рабілі нечаканыя заявы. У атмасфэру першага «Bela Music» паглыбіўся Generation.bY.