Беларускі рок-фэст пад вясёлкай
Першы за апошнія дзесяць год open-air фэст «Bela Music-2009» прайшоў на выходных пад Менскам. Арганізатары з-за дрэннага надвор'я не дачакаліся вялікага наплыву гледачоў, гледачы, хто як мог, змагаліся са стыхіяй, а музыкі ў кулюарах фэсту рабілі нечаканыя заявы. У атмасфэру першага «Bela Music» паглыбіўся Generation.bY.
«Слухай, як думаеш, будзе там расьцяжка „Будзьма“, можа значакаў надыбаю?» — запытаўся нейкі чувак, які ехаў з намі ў набітым мазаўскім аўтобусе на «Баравую».
«Якая будзьма-шмудзьма?! Гэта рок-фэстываль агульнабеларускага маштабу!» — падказаў небараку дасьведчаны малады чалавек у чорнай скураной куртцы.
А мы ехалі і прыгадвалі тыя шчасьлівыя часы, калі візы ў Польшчу каштавалі $5, і нават ня эўра, — цягайся на фэсты хоць кожныя выходныя. Тым больш, добрую жывую музыку ў тыя запаветныя часы ў сталіцы пачуць было амаль нерэальна. Вось і вырастала ў Менску цэлае пакаленьне моладзі, якое ня мела магчымасьці папіць піўка на якім крутым фэсьце ля дому. Не «садочкам» жа давіцца ля стэлы?
Цяпер вось — шчасьце: цэлае поле наша! Хаця запоўніць тое поле ўсё роўна ня было каму:
«Тры тысячы, ня болей», — давёў наш абазнаны ў масавых мерапрыемствах знаёмы.
Праўда, піва і гэтым разам не папілі: беларускай заканадаўства кажа «НЕ!» — стаяў у галаве вобраз
Затое хоць музыку паслухаем!
Усе сваркі забытыя, «у краіне лібэралізацыя», — магічнае слова гучала з вуснаў арганізатараў яшчэ на
«Варта разумець унікальнасьць гэтага мерапрыемства, бо дзяржава нарэшце пайшла насустрач, сказала, што ня толькі ня будзе перашкаджаць, але яшчэ і дапаможа», — сказаў тады дырэктар «Лініі гуку» Уладзімір Шаблінскі.
Гледачоў у фэсьце, падаецца, засмуцілі толькі дзьве рэчы: непрацяглая залева і акустычны выступ Пятра Ялфімава.
Удзячныя прыхільнікі апошняга прыгадалі яго самакрытычныя словы пасьля выступу на Эўрабачаньні і выцягнулі плякат «поёшь о**енно». Пётр толькі ўсьміхнуўся ў адказ.
«Я ніколі ад року і не адыходзіў. Калі паглядзець на склад выступоўцаў, то можна зазначыць, што зь некаторымі зь іх мы гралі разам шмат год. І надалей я хацеў бы прымаць удзел у падобных мерапрыемствах», — прызнаўся Generation.bY Ялфімаў.
Свой намер музыка падцьвердзіў выкананьнем кавэру на гіперпапулярнага ў Польшчы Чэслва Нэмана «Dziwny jest ten świat», зь якім Ялфімаў калісьці перамог на Славянскім базары, а пасьля ўдзельнічаў у
«Сэт магутнай гітарнай музыкі» прывёз зь
Кульлінковіч: «Давненько у нас такого не было»
Гурты не зьмянялі сваёй традыцыі: векапомная шапачка лідэра «Крамы» Ігара Варашкевіча ня раз ужо мільгала на дзесятках фэстах і ў Беларусі, і за мяжой. А нязьменны фаварыт публікі Аляксандр Кульлінковіч звыкла ўжо распранаўся на сцэне і абдымаў «дзюбелей» з пылам ня меншым, чым на сваіх клюбных канцэртах. У гэты раз асабліва пашэнціла гітарысту Абрамовічу.
Новы наступ стыхіі здарыўся адначасова з выхадам «Палацу». Гурт граў пад праліўным дажджом, а людзі таньчылі пад стольлю з парасонаў.
Аўтар ідэі і
«Зараз я такі напружаны і знэрваваны. Якраз на наш выступ найшла такая хмара. Нам было вельмі цяжка. Адзіны мінус Баравой, што тут няма куды хавацца», — распавёў Хаменка.
«Тут сабралася публіка, якая нас ведае, а вось на замежных фэстах добрая атмасфэра, але значна менш людзей, — патлумачыў адрозьненьні паміж замежным і ўласным лідэр Крамы Ігар Варашкевіч. — А тут людзей больш і было б яшчэ больш як мінімум у два разы, калі б было добрае надвор’е».
Апошнім часам у кар’еры гурта адбываюцца даволі цікавыя мэтамарфозы. Нядаўна Краму запрасілі на запіс канцэрту ў віцебскі амфітэатар, які будзе паказаны 3 ліпеня па СТВ:
«Спачатку я адмаўляўся але потым мне пазваніў сам [намесьнік генэральнага дырэктара СТВ — аўт.] Павал Каранеўскі, сказаў, што вельмі любіць «Краму». Канцэрт быў прысьвечаны
65-годзьдзю вызваленьня Беларусі аднямецка-фашысцкіх захопнікаў. У першых шэрагах сядзелі людзі з маленькімічырвона-зялёнымі сьцяжкамі. Што ў такой сытуацыі зробіш? Мы выйшлі і сыгралі».
З выхадам «Без Билета» на небе ізноў стала ясна, зьявіліся вясёлкі: адна, потым яшчэ, яшчэ.
Над «Баравой» пачалі разыходзіцца хвалі пазытыву, нехта кінуўся гуляць у фрызьбі, нехта забіў на натоўп і паглынуўся ў пяшчотныя промні заходзячага сонца адразу на, як ніколі раней, зялёнай траве аэрадрому.
Ня ўсе цалкам пазытыўна ўспрынялі доўгачаканае вяртаньне вельмі папулярнага ў сьвеце open-air фармату ў Менск:
«Усё гэта можна слухаць у лепшай якасьці зь лепшым гукам. Ці вартая была гэта дастаткова малалюдная акцыя перамоваў з сыстэмай і губляньня маральнага аўтарытэту тымі, каго мы лічылі культурнымі героямі?» — падзяліўся з БелаПАН крытычнымі развагамі журналіст Максім Жбанкоў.
На Басовішча пайду, хай мяне запросяць!
«На адкрытых пляцоўках прыемней выступаць. На лета ў нас плянуецца шэраг выступаў у Беларусі», — скакаў за сцэнай у чаканьні пачатку выступу лідэр хэдлайнэру фэсту, гурта J:морс, Уладзімір Пугач.
J:морс завяршаў канцэрт. Пугач, губляючыся, пераходзіў то з беларускай на расейскую, то наадварот. Праграма ў іх была такой жа палавінчатай, як і мова вакаліста.
Яшчэ тры гады таму гурт меў дзіўнае хобі не выходзіць за
«Чаму ж і не? Залежыць ад райдэраў і іншых чыньнікаў, — падзяліўся з Generation.bY Уладзімір Пугач. — Мы зашмат выступаем у клюбах. А граць любім нашае, беларускае».
«Гэты фэст задумваўся даўно толькі для таго, каб музыка прагучала, а ня дзеля грошаў. Дзякуй, што вы тут!» — зьвярнуўся да гледачоў са сцэны Уладзімір Пугач і завершыў Bela Music старым як сьвет«Web-дызайнам» .
Гэта быў фэст БЕЛАРУСКАЙ