Generation.by працягвае даследаваць першае пакаленне беларусаў, якое падрастае ў незалежнай краіне. Гэтым разам герой серыі «Кім я стану, калі вырасту» — паэт Віталь Рыжкоў. Літаратар, які трушчыць самыя дурныя стэрэатыпы пра сучасных паэтаў. Выпускнік тэхнічнай ВНУ, вершы якога фанаты цытуюць у графіці на будоўлях, распавядае, як рос катэгарычным хлопчыкам, чаму ўсе крутыя пісьменнікі, якія пішуць па-руску — рускія, і што агульнага ў лёсе беларускай паэзіі ды трактара «Беларус».

Прэмія будзе ўрачана аўтару ва ўзросце да 35 гадоў за найлепшую дэбютную кнігу, выдадзеную ў 2012 годзе у намінацыях: «Паэзія», «Проза», «Мастацкі пераклад». 

На фоне партрэтаў беларускіх селебрыці, якія занятыя працэсам галеньня, некалькі дзесяткаў беларускіх літаратараў у дзень сусьветнай паэзіі раздаюць каштоўныя літпрызы маладзейшым калегам. У першых шэрагах вялікай залі галерэі «Ў», дзе адбываецца цырымонія, суцэльны олдскул: ад, падаецца, толькі сышоўшага з падручнікаў клясыка Генадзя Бураўкіна да вечнага сябра барыкадаў Уладзіміра Арлова. Далей — бяз’іменныя для шырокай публікі ваяры розных рэдактарскіх франтоў, якія, мабыць, пасьпелі патрымаць у руках яшчэ рукапісы Караткевіча і Быкава. Вакол літаратурных пэнсіянэраў — цікаўная моладзь з тунэлямі ў вушах ды хіпсьцерскімі агулярамі. Шмат хто зь іх між унівэрскімі парамі папісвае ў нешматлікія беларускія літаратурныя часопісы.

Будучы інжынэр-мэханік, які перамагае ў літаратурных конкурсах, аматар вэб-дызайну, яркі прадстаўнік моладзевай магілёўскай тусоўкі пра тое, чым скончылася ягонае абяцаньне нікому не паказваць свае вершы на працягу 5 год і якім піярам карыстаецца гурт “Tav.Mauzer”.