Юля Сакалоўская распавядае фотаздымкамі пра тое, што адчуваеш на вуліцах Кіева роўна праз год пасля пачатку гістарычных пераменаў, якімі Украіна змяніла не толькі сябе, але і свет вакол.

П’яныя, голыя і шчаслівыя — звычайны стан студэнтаў у Даніі па пятніцах. Алесь Герасіменка піша з дацкага гораду Орхус пра тое, як адпачываюць мясцовыя студэнты, якія перакананыя, што гэта яны трымаюць пяршынства па алкаголі ў свеце.

«Грошы — гэта рэч, якую знайсці лягчэй за ўсё. А вось сапраўды крутую ідэю — нашмат цяжэй», 39-гадовы датчанін Яспер Буш стаіць на сцэне ў цэнтры былой стайні, а цяпер адной з галоўных культурных пляцовак Орхуса. Ягоная кампанія каштуе 2.5 мільярды даляраў і з’яўляецца буйнейшым сэрвісам па дастаўцы ежы дахаты. Ясперу больш няма пра што турбавацца.

Алесь Герасіменка піша з Даніі, дзе трапіў на вялікую тусоўку людзей, якія заснавалі цэлую жменю самых вядомых сэрвісаў Інтэрнэта: ад Скайпа да Google Maps.

Спрачацца, пераконваць альбо адасобіцца і моўчкі назіраць — пра цяжкі выбар апошніх месяцаў.

Яўген Бузоўскі схадзіў на канцэрт Napalm Death у Менску, дзе сабраліся аматары растаптаць сваю агрэсію на танцполе. Пад вострапалітычныя матывы агрэсіўных адэптаў здаровага ладу жыцця з Вялікабрытаніі Яўген разважае пра выбар. Які адбываецца пакуль зоркі свецяць усё гэтак жа прафесійна, а мы расцем, танчым, жэнімся, співаемся, або наадварот — назаўжды «завязваем».

Як гэта — правесці рэшту лета ў доўгай дарозе на Захад. Рамантычнае падарожнае эсэ з вандроўкі аўтаспынам у Іспанію.

Банкаўская сістэма, шакалад, сыр і гадзіннікі – першае, што прыходзіць на розум, калі думаеш пра Швейцарыю. Маленькая краіна з гіганцкімі грашыма. І адзіная шматмоўная канфедэрацыя ў свеце. Дэвіз Швейцарыі: «Unus pro omnibus omnes pro uno» - «Адзін за ўсіх, усе за адного». 

Часам кажуць, што Беларусь магла б стаць гэткай своеасаблівай усходнееўрапейскай Швейцарыяй. Фатограф Юля Сакалоўская пракацілася па паўночных, пераважна нямецкамоўных кантонах краіны, каб знайсці пяць адрозненняў і падабенстваў паміж Беларуссю і Швейцарыяй.

Чарговае скарачэнне часу вандроўкі з Менску да Вільні не абмінула ўвагаю сацыяльныя сеткі. Вялікім попытам у апошнія два гады карысталіся хуткія цягнікі на Вільню, што хадзілі два разы на дзень. Ад сёння іх адмянілі, а на іх месцы прыйшлі дзве — беларуская і літоўская электрычкі. Едуць яны хутчэй, але памежная праверка будзе адбывацца толькі ў Вільні. 

«Падчас мітынгу людзі казалі прамовы і спявалі песню Ляпіса Трубяцкога «Не быць скотам». Іранічна, што ўдзельнікі сапраўды былі агароджаныя як скаціна, бо вакол месца дэманстрацыі ў парку стаялі таксама краты», — апісвае свае ўражанні ад Дня Волі нямецкі студэнт Ян-Хентрык Вібэ.