Сотні студэнтаў, што прыехалі ў ЗША працаваць па праграме Work and Travel, лічаць, што іх падманулі, бо не атрымалі належнай аплаты за працу на шакаляднай фабрыцы. Зладзіўшы забастоўку ў сэрцы шакаляднай прамысловасьці ЗША, яны прымусілі казаць пра сябе ўсю Амэрыку. Гэта далёка ня першы скандал, зьвязаны з самай папулярнай у Беларусі праграмай адукацыйных вандровак.

Вакацыі не нагода для адмовы ад актыўнай грамадскай пазыцыі: па ўсім сьвеце абвастраецца супрацьстаяньне студэнтаў з уладамі. У Чылі разьюшаныя скарачэньнем фінансаваньня адукацыі студэнты амаль не ўзялі штурмам прэзыдэнцкі палац, а ізраільскія гарады тым часам запаўняюць намётавыя мястэчкі, дзе бяздомныя студэнты спрабуюць пратэставаць супраць завышаных коштаў на здымнае жытло.

Так можна распавесьці і пра сучасны Менск, хоць цытата ў загалоўку апісвае падзеі ў Празе 1989 году. Беларусь ужо тыдзень ліхаманіць. Ці ліхаманіць Менск, дзе працягваюцца арышты і вобшукі на кватэрах актывістаў і журналістаў. А краіна «за кальцавой» жыве ў прасторы афіцыйных тэлеканалаў і расповедаў пра тысячу «штукароў масавых беспарадкаў». Трапіўшы на выходныя ў вёску на Палесьсі, дзе давялося распавядаць і паказваць, што насамрэч адбываецца ў Менску, я і ўзгадала нашу колішнюю размову з чэхам Онджэем Соўкупам. У 1989 годзе ён быў звычайным студэнтам першага курса гістфаку ў Празе і ўдзельнікам той самай акцыі на Дзень студэнта, калі былі зьбітыя пад тысячу мірных жыхароў. Онджэй тады вярнуўся дадому з сутрасеньнем мозгу, аднак цяпер узгадвае, што тады пачало «трэсьці» ўсю краіну.

Абедзьве гадавіны вяртаюць у тагачасную Чэхію да студэнцкіх пратэстаў 17 лістапада 1939 і 1989 гадоў. Абедзьве зьвязваюць з студэнцкімі дэманстрацыямі — напачатку супраць нацысцкай дыктатуры, а праз пяцьдзесят год — супраць камуністычнага рэжыму. Сёньня Чэхія рыхтуецца да дзяржаўнага сьвята з нагоды 17 лістапада.

Арганізатары і ўдзельнікі студэнцкай дэманстрацыі 1989-га зьбіраюцца з нагоды юбілею ў праскіх кавярнях, на вуліцах Прагі і ў галерэях ладзяцца выставы, ва ўнівэрсытэтах — канфэрэнцыі з удзелам палітыкаў, дзеячаў культуры, студэнтаў, а ў дзень гадавіны людзі з павязанымі чырвона-сіне-белымі стужкамі зноўку пройдуць ад Альбэртава да Нацыянальнага праспэкту — шляхам дэманстрацыі 1989 году. Напярэдадні Міжнароднага дня студэнцтва Generation.bY робіць агляд ролі студэнтаў у палітычных падзеях Чэхіі дваццатага стагодзьдзя і пачынае сэрыю публікацыяў з сэрца аксамітавай рэвалюцыі — Прагі.

Тысячы кенійскіх жанчын маюць намер тыдзень адмаўляць мужыкам у сэксе, каб пераканаць лідэраў краіны спыніць варожасьць, якая пануе ў краіне.

Новыя магчымасьці імгненнай каардынацыі і самаарганізацыі адкрыліся ў папулярных сацыяльных сетках Twitter і Facebook пасьля захопу парлямэнту і рэзыдэнцыі прэзыдэнта Малдовы. 10-тысячны мітынг, які неверагодна хутка быў арганізаваны, у тым ліку і дзякуючы мікраблогінгу, вымусіў сеціўных экспэртаў загаварыць пра Twitter-рэвалюцыю.

Былая беларуская студэнтка з БДУІР Саша Патапава стала студэнткай італійскай і раптоўна апынулася ў цэнтры падзеяў шматтысячных студэнцкіх страйкаў супраць рэформы адукацыі. Рэгулярная ўдзельніца звычайна сьціплых колькасна акцыяў у Менску распавядае пра аблогу ўнівэрсытэта ў Італіі і пра тое, што значыць ісьці ў калёне зь мільёну дэманстрантаў, пра параўнальнае і непараўнальнае з студэнцкай актыўнасьці дзьвюх краінаў.

Размова адбывалася ў адным з акупаваных будынкаў Флярэнтыйскага ўнівэрсытэта Італіі, у якім Саша жыве разам зь іншымі студэнтамі ўжо болей за два тыдні.

Агітацыйны плякат у холе Гомельскага дзяржаўнага мэдыцынскага ўнівэрсытэта

Замежныя студэнты Гомельскага дзяржаўнага мэдыцынскага унівэрсытэта сёньня ня вышлі на заняткі. Замест параў яны сабраліся ў актавай залі і запатрабавалі правесьці сустрэчу зь міліцыяй з нагоды «пастаяннага іх прыгнёту па расавых прыкметах». Адміністрацыя ўнівэрсытэта раней моцна ганарылася, тым што замежным студэнтам у Гомелі нібыта ўтульна і спакойна. «В Гомеле нет, не было и никогда не будет национальной или религиозной вражды», — напісана на агітацыйных плякатах у холе навучальнай установы.

Паліцыя Чылі выкарыстала сьлезацечны газ і вадамёты для разгону студэнцкіх дэманстрацыяў, што прайшлі ўчора ў Сант’яга і іншых гарадох краіны. Тысячы студэнтаў і школьнікаў гэтай краіны Паўднёвай Амэрыкі працягваюць ладзіць акцыі ў падтрымку рэформы сыстэмы адукацыі.

Страйкамі транспартнікаў Эўропу ня зьдзівіш. А вось у Англіі праходзіць страйк пасажыраў прыгарадных цягнікоў. Квіткі даражэюць, а цягнікі старыя, перапоўненыя, да таго ж ходзяць не па раскладзе. Не апошнюю ролю адыгралі блогі і інтэнсіўная інтэрнэт-кампанія. Брытанскія пасажыры змагаюцца за свае правы ўпарта і крэатыўна.