Цёплым пятнічным вечарам, швэндаючыся па цэнтры Менску, набрыла на сталічных крышнаітаў (або вайшнаў, адданых), што ладзілі сядзячую харынаму. Харынама – гэта сумеснае ўхваленьне Сьвятых імёнаў Бога ў грамадзкіх месцах. Лічыцца, што сьпяваньне мантры «Харэ Кршна» можа дапамагчы наладзіць свае адносіны з Кршнай, а таксама атрымаць духоўную гармонію і спакой. Пастаяла, паслухала.

«Харэ Крышна Харэ Крышна Крышна Харэ Харэ…»

Сярэднестатыстычны беларус пужаецца крышнаіта. Ці пагарджае весялуном. А можа, абыякава міма праходзіць. А мы вось узялі ды забароненае ўчынілі: пашпацыравалі ў менскі храм Крышны.