Ужо некалькі гадоў краіна са зьдзіўленьнем, доляй гонару і няменшай доляй зайздрасьці назірае за чароўнай эвалюцыяй Сяргея Міхалка і кампаніі з вобразаў і станаў буйных п’яніц у накірунак адчайных агітатараў-анарха-сындыкалістаў з накачанай біцухай і бляскам у вачох. На прэзэнтацыі новага альбому «Ляпісы» паўсталі перад журналістамі ў сваёй чарговай глыбока ізатэрычнай рэінкарнацыі. Для якой візуальная абалонка — толькі нагода для вывучэньня ўнутранага сэнсу, а жыцьцё пазбаўленае зьнешняга сьвету, паўсюдных селебрыці і тусовак.