На буйнейшым фестывалі Еўропы Roskilde удзельніц расейскага гурта Pussy Riot Надзею Талаконнікаву і Марыю Алёхіну успрымалі як супер-зорак. Дзяўчыны не спявалі на сцэне і нават не апраналі свае вядомыя балаклавы, але выклікалі шматлікія авацыі. Алесь Герасіменка піша з Даніі пра тое, як тамтэйшая моладзь захапляецца Pussy Riot, навошта Гугл-транслэйт палітвязням, і як вядомыя расейскія актывісткі сочаць за беларускім мэйнстрымам.

Для падрыхтаваных чытачоў і чытачак працяг тэмы пра здаровую эмансыпацыю — толькі ўжо ў мове. А тым, хто яшчэ вагаецца, прапануем задумацца над ўжываньнем назоваў пасадаў, тытулаў і прафэсіяў, якія займаюць жанчыны, а ў некаторых выпадках і мужчыны. СМІ пішуць пра канцлера, жанчыну-канцлера ці канцлерку Мэркель. Хто нам прадае квіткі ў мэтро: касір (калі яна жанчына) ці касірка? Ходзім мы да манікюршчыка ці манікюрца? І ўрэшце рэшт, мужчыну, які займаецца прастытуцыяй, мы назавем прастытуткай ці прастытутарам альбо прастытутам?

У стэрэатыпным мысьленьні фэміністкі — гэта агрэсіўныя лесьбіянкі з голенымі патыліцамі і валасатымі нагамі, гатовыя лінчаваць кожнага мужчыну, які адчыніць ім дзьверы або падасьць руку. Насамрэч, гэта проста рух за роўнасьць мужчын і жанчын, які набыў грамадзка-палітычнае значэньне і ня страціў значэньне па сёньняшні дзень. Разважаньні над фэмінізмам - на прыкладзе адной жанчыны. ­