Вася Абломаў — герой расейскай музычнай палітсцэны

Калі б у Расеі існавалі ўласныя чорныя сьпісы забароненых музыкаў, ціхі інтэлігент Вася Абломаў, аўтарытэтны як на зоне, гэтак і сярод расейскіх лібэралаў, стаў бы адным зь першых кандыдатаў на тое, каб трапіць у іх. Музыка яшчэ раз даказаў тое, прыехаўшы ў Беларусь і вывучыўшы тут адно-адзінае словазлучэньне па-беларуску. Затое якое! Вася Абломаў вярнуўся ў Маскву, паўтараючы «Жыве Беларусь».

Фішка ў тым, што Вася Абломаў далёка не Абломаў — за гэтым прасьцяцкім псэўданімчыкам хаваецца сур’ёзны «ўдарнік» расейскай музідустрыі Васіль Ганчароў, які да свайго нечаканага ўзьлёту ў 26 гадоў пасьпеў папрацаваць зь дзесяткам вядомых і ня вельмі музыкаў, нават запісаць два альбомы з шырокавядомай у вузкіх колах групай «Чебоза». Цяпер ён сьпявае разам з Сабчак і Парфёнавым, выступае на апазыцыйных мітынгах у Маскве і жыве жыцьцём незабароненага расейскага Лявона Вольскага, які замест бясконцых зачыненых дзьвярэй канцэртных пляцовак атрымлівае ад саміх жа ўладаў запрашэньні выступіць на сьвятах правінцыйных сібірскіх гарадкоў.

Менск — не Эўропа

Ганчароў у крутняцкім чорным паліто, стомлены пасьля туру па Далёкім Усходзе Расеі, перад канцэртам у Re:public разважае аб Менску і Беларусі: «Да ні фіга Менск не Эўропа: кожны чалавек, які быў у Эўропе, зразумее, што я маю на ўвазе. Чысты, ахайны, але не эўрапейскі».

Але пра Беларусь вэтэран няўдалай пакуль расейскай «белай рэвалюцыі» «амаль нічога ня ведае». «Чуў толькі пра тое, што ў вас быў дзьвіжняк, калі людзі выходзілі на плошчы, у вас былі маўклівыя стаяньні ў мінулым годзе. Тады людзей проста на вуліцах хапала міліцыя: усіх, хто быў сераду ў цэнтры гораду».

З таго часу, як Вася стаў Абломавым, выкінуўшы ў Інтэрнэт свой цяпер ужо няўміручы сьцёб з постсавецкай музычнай рэчаіснасьці «Еду в Магадан», музыка амаль не зьмяніўся. Толькі позірк стаў больш упэўненым, а песьні — яшчэ болей палітызаванымі.

З дэбіламі не кантактую

Хаця тая самая «Еду в Магадан» зусім не здавалася знакам нараджэньня новага Noize MC. Але пасьля таго, як за першы тыдзень кліп на яе на YouTube сабраў за 100 тысячаў праглядаў, а яе аўтар стаў пастаянным госьцем Першага і іншых фэдэральных расейскіх каналаў, Васіль Ганчароў на доўгія гады замацаваў за сабой мянушку «таго, хто напісаў «Еду в Магадан», а таксама любоў кантынгенту Радыё Шансон. Альбо калі карыстацца глясарыям Васі, прыкладна 99% жыхароў Расеі.

Пры гэтым з апошнімі Ганчароў-Абломаў спрабуе мець як мага менш агульнага: «Я стараюся ня мець зносінаў з дэбіламі, — кажа Вася Абломаў. — Як любы нармальны чалавек, я імкнуся абмежаваць свае кантакты зь імі».

Яшчэ год таму тое ня надта атрымлівалася. На яго канцэрты заходзіла публіка, што чакала пабачыць «лысага і тлустага зэка», але ніяк ня хлопца зь дзьвюма вышэйшымі адукацыямі, ня лічачы музычнай, «незадаволенага тым, што адбываецца ў краіне». Зрэшты, за апошні час Васіны стэрэатыпы пра расейцаў «толькі замацаваліся»:

«Я не хачу нікога вучыць, навязваць сваю кропку гледжаньня, карыць людзей за тое, што яны не такія, якімі я іх бачу. Але за апошнія гады я пабачыў, што нармальных, адэкватных людзей, якія жадаюць жыць па-чалавечы ў Расеі, аказалася болей, чым я думаў. Пацьверджаньнем гэтаму былі мітынгі [у Маскве] на Сахарава і на Балотнай, калі людзі проста выйшлі адстойваць свае грамадзянскія правы. І я таксама выйшаў».

У той пэрыяд Вася трапіў у самы вір падзей шматлікіх маскоўскіх «плошчаў»: ён стаў сьпікерам на адной зь іх, а за некалькі дзён да прэзыдэнцкіх выбараў запісаў дуэт зь іконай расейскага тэлебачаньня Парфёнавым і галоўнай расейскай глямуршчыцай Сабчак. Наступны пасьля выбараў вечар Абломаў правёў за сцэнай ужо культавага на той момант праекту лібэральнай радыёстанцыі «Эхо Москвы» «Грамадзянін паэт» зь іншай ТБ-іконай Познэрам. Усьлед за 99% Васю палюбіў апошні 1%.

Але мітынгі, урэшце рэшт, аказваюцца «лайном». Вечная толькі творчасьць, няхай яна і на тую ж тэму, што і мітынгі. Выступ Абломава ў Менску прыцягвае прыкладна такую ж публіку, якая б выйшла на пратысты паслухаць беларускіх Парфёнава і, можа быць, Сабчак, калі б такія былі. А пакуль выкладчыкі ЭГУ, бамонд галерэі «Ў» ды масьцітыя інтэрнэт-аналітыкі ўслухоўваюцца пасярод напаўпустой залі клюбу Re:public у прысьвечаныя збольшага незайздроснай расейскай рэчаіснасьці тэксты Абломава кшталту песенькі пра Пуціна: «Прачыталі ў Сеціве, што вы падрывалі дамы…».

Адчуваецца, што Васіль цалкам прасякнуты духам пратэсту. Парадаксальным чынам атрымліваецца, што адзіным выразам па-беларуску, які ў яго атрымліваецца завучыць, аказваецца табуяванае «Жыве Беларусь!» Адчуўшы, што гэтыя словы, выгукнутыя кімсьці ў палітзапале, «тое, што трэба», Васіль кідаецца паўтараць іх пры любой магчымасьці. Пазьней, разьвітваючыся зь Менскам у Твітэры, ён не забудзецца ўціснуць у стасаракасымбальнае паведамленьне «Жыве Беларусь!»

І ўсё ж Вася Абломаў — выключна расейская гісторыя з тамтэйшымі фішкамі і няшчасьцямі, троху блізкімі і зразумелымі беларусу, але разам з гэтым далёкімі. Мабыць таму хлопец пакуль і застаўся без чаканай увагі ў Менску.

Болей фотаздымкаў з выступу Васі Абломава ў Менску