Прадарожжа ў маленькі гарадок Клецак, дзе яшчэ стагодзьдзе таму стаяла тры касьцёлы і тры сынагогі. Цяпер яны альбо страчаныя назаўсёды, альбо беззваротна зьмянілі статус.

Драматычныя падзеі разгарнуліся гэтай восеньню ў Клецку. Былы касьцёл дамініканскага кляштару, перададзены пасьля паўстаньня 1833 г. праваслаўнай царкве, пачалі рэканструяваць. У выніку яго выгляд, у парушэньне беларускага заканадаўства, незваротна зьменены.

Цяжка ўявіць сабе сытуацыю, калі мы не арыентуемся ва ўласнай хаце. Гэта ў гасьцёх мы можам удакладняць месца дысьлякацыі прыбіральні. А ў сваёй кватэры мы цьвёрда ведаем, у якім баку гаўбец, у якім гасьціная, а дзе разьмясьцілася лядоўня. Чаму ж тады мы ведаем, што ў Эгіпце піраміды, у Афінах Акропаль, а ў Амстэрдаме Раён Чырвоных Ліхтароў, але нават не здагадваемся, якім цудоўным архітэктурным смакоцьцем валодаюць Валожын або Капыль?

Мы бывалі ў Эўропе, Афрыцы і Амэрыцы, бачылі шмат і ўсякае. Ды толькі зараз зразумелі, што нічога ня ведаем пра краіну, у якой жывем. Мы абмежаваліся павярхоўнымі ўяўленьнямі і стандартным турыстычным наборам «Нясьвіж-Менск-Мір-Гародня», а маленькія старадаўнія гарадкі ў нас асацыююцца толькі з прадукцыяй, у іх вырабленай — сноўскімі кілбасамі, напрыклад, і лідзкім півам.

Жаданьне пабываць ва ўсіх беларускіх мястэчках, адчуць іх настрой, акунуцца ў мясцовы калярыт нарадзіла спантаннае, але сьвядомае рашэньне — едзем! Кожны вольны дзень прысьвячаем новым адкрыцьцям, а з дапамогаю фота спрабуем данесьці свае ўражаньні і да вас.