Падарожжа ў казку, ці як весела правесьці час у Крымскай Аўтаномнай Рэспубліцы

Зыходныя дадзеныя: дзьве дзяўчынкі, шлях Менск — Крым, транспарт — цягнікі і аўтаспын, грошаў — мінімум, жаданьняў — максымум. Даехалі, паблукалі, выжылі, спусьцілі ўсе грошы на тамтэйшыя музэі. Тым, хто паедзе ўпершыню — карысныя парады, усім астатнім — атрымліваем асалоду ад цёплых здымкаў прыгодніцкай вандроўкі ўжо мінулага лета.

Вандроўка распачалася з разьвілкі на Гомель. Далей быў Кіеў, і яго цудоўны чыгуначны вакзал, зь якога ходзіць добры й недарагі (каля 80–90 гр.) цягнік у «Казку».

Да Сімфэропаля. Дарэчы, калі хто не набудзе квіток на адваротны шлях у Кіеве, то пры наяўнасьці міжнароднага фармату студэнцкага білету — зьніжкі. А ў Сімфэропалі вакзальныя касы знаходзяцца па адрасе Талстога, 6. Далей транспарт мы зьмянілі. Адна з рысаў, якой славіцца Крым — гэта самая даўгая тралейбусная лінія — 96 км!

З Сімфэропаля да Алушты можна патрапіць за 5 грыўнаў прыкладна за 1,5 гадзіны, а да Ялты за 10 грыўнаў і па часе ў раёне 2,5 гадзіны. Мы выйшлі раней — ля Чырвоных мармур — каб пабачыць свой першы вадаспад.

Далей была Алушта.

Курортны горад. На кожным куце стаіць, вісіць ці трымаецца ў руках шыльдачка «Сдаётся жильё». Здаецца яно на любы густ. Там жа ж распаўсюджаныя «а-ля па хатняму» рэстарацыі — даволі смачны і недарагі варыянт.

Ёсьць пляж, аднак купацца ў межах горада не раю — бо каналізацыйная труба выводзіцца бліз пляжу (са слоў мясцовага жыхара). Лепей ад’ехаць якіх 5–10 км. І атрымаць асалоду не ў мурашніку, а ў чыстай вадзе.

Па плянах стаяў пункт — знайсьці кемпінг. Кемпінгаў на тэрыторыі Крыма паўсюль шмат. Таму праблем спыніцца дзе-нідзе з намётам узьнікнуць не павінна. З Алушты мы спынам накіраваліся ў раён пляжнага курорта «Марское».

Але спыніліся поруч мыса Агіра зь яго вежай Чабан-Куле. Там ёсьць скрыжаваньне дарог, галоўная дарога ідзе на Судак, а другая паварочвае налева ў паселішча Зеленагор’е. Мы ж спыніліся ў намётавым лягеры, названым у гонар вежы, што разьмясьцілася супрацьлегла Зеленагор’ю.

Наш наступны дзень быў прысьвечаны пад’ёму на Чабан-Куле (у перакладзе — гара пастуха).

Яна выконвала ў старыя часы вартаўнічую і сыгнальную функцыю. Калі набліжаліся ворагі, то ў вежы запальваўся агонь, і так па ўсяму берагу да Судакскай крэпасьці.

Пасьля спуску мы накіраваліся ў Судак, паглядзець на яго славутасьці. Перасунацца па крымскаму сэрпантыну можна як маршруткамі, аўтобусамі (яны няшмат каштуюць) — так і спынам:)

Адна з галоўных славутасьцяў Судака — гэта крэпасьць. Уваход для дарослых 30 грыўнаў, для школьнікаў — 15гр.

Ля крэпасьці адразу можна сесьці на маршрутку і за 2.50 грыўнаў дабрацца да Новага Сьвету. Новы Сьвет лічыцца «Пярлінай Крыма». Там насамрэч цудоўны пляж.

Шмат разнастайных водных атракцыёнаў, і знакамітая Сьцяжына Галіцына — праход на якую каштуе 20 грыўнаў. У выніку вы зможаце пабачыць рэшткі забудоў, што засталіся ў скале, пірацкую бухту, царскі пляж і прайсьціся па мясцоваму запаведніку з даволі дарослымі дрэвамі рэдкіх і дарагіх парод.

Адзін дзень мы правялі на пляжы ў Марскім. Маленькае паселішча. Пляж запоўнены турыстамі. Увесь час табе прапануюць халоднае піва і вялікі выбар сушоных морапрадуктаў. Купацца насупраць самаго паселішча, на пляжы — таксама не раю, лепей адыйдзіце якіх мэтраў 500 у бок.

Цямнее і віднее тут вельмі хутка, і амаль незаўважна — з-за горнага рэльефу. У адзін зь дзён мы выбраліся ў Феадосію. Выбраліся пасьля абеду. Таму дабраліся да пункту назначэньня толькі к 4-м гадзінам. Феадосія гэта горад Івана Канстанцінавіча Айвазоўскага — таму раю ўсім абавязкова наведаць музэй яго імя.

Музэй знаходзіцца ў яго вільле, якую ён калісьці спраектаваў сам. Кошт квітка з экскурсійным абслугоўваньнем для дарослых — 40 грыўнаў, для дзяцей — 20. У кошт квітка ўваходзіць наведваньне Галоўнага корпуса і Хаты сястры мастака — тут вы пабачыце карціны мастака на біблейскія тэмы.

Пасьля музэю і прагляду атракцыёнаў (а там іх шмат, і большасьці няма ў нашай сталіцы) мы завіталі да Генуэскай крэпасьці.

Праўда, стан яе жадае быць лепшым. У выніку — мы нават не заўважалі як сьцямнела — затое даказалі, што начны спын там існуе, і што нерэальнае рэальна: ноччу дабраліся з Феадосіі спынам да Зеленагор’я!

Наступным днём павіхляўшы кілямэтраў сем у бок паселішча Зеленагор’е, найпрыгажэйшая дарога прывяла нас да зялёнага горнага возера. Над возерам працягнута доўгая й высокая (каля 3-га паверху) тарзанка. Кошт 15 гр. Вадзічка халодная;)

Але нашай мэтай было ня возера, а цясьніна Панагія. Уваход туды платны — 20 гр з носа. Таму мы вырашылі спалучыць прыемнае з карысным і пайшлі па гарах у абход. Ні на хвіліну не пашкадавалі аб гэтым рашэньні — бо агляд быў казачным. Мінаваўшы пару хрыбтоў, спусьціліся да горнай рэчкі Арпат, і ўжо па ёй ішлі да вадаспада. Вадаспад прыстасаваны для таго, каб прыняць пад ім бадзёры душ. Раю!

Раніцай наступнага дня наша дарога лягла ў накірунку Ялты. Да Алушты спынам, а з Алушты ўжо на вядомым тралейбусе да Ялты. На вакзале вас сустрэнуць шмат прапаноў з экскурсіямі. Ня верце таксістам — яны хлусяць, задавайце ім пытаньні, і патрабуйце дасканалага адказу. Адна з самых папулярных экскурсій — гэта пад’ём на гару Ай-Пэтры. Каштуе пад’ём 40 гр, а спуск ужо 50 (амаль як зь вярблюдамі ў Эгіпце). Па дарозе на гару будзе магчымасьць паглядзець на вадаспад Учан-Су. Мае сэнс на яго глядзець вясной — калі растаюць ільды. Улетку аддаваць 10 гр за пару кропель, ня бачу сэнсу. Вышэй вас выпусьцяць паглядзець на «срэбную» альтанку, за «паглядзець» трэба будзе таксама на ўваходзе пакінуць 10 гр. Не раю, бо на такую ж бясплатна, калі вы накіруецеся да Ластаўкавага гнязда — па дарозе паглядзіце бясплатна. Адзінае, што вартае — дык гэта агляд.

На гары зьмяшчаецца паўнавартасны рынак. Увогуле інфраструктура там разьвітая добра. Нам вельмі спадабалася адно месца, дзе ля абрыву, у альтанках частуюць горнай гарбатай з рознымі смачнасьцямі.

Спусьціцца з гары можна трыма спосабамі: на таксі за 50 гр, на канатным трамвайчыку за 50 і бясплатна, недзе за 2 гадзіны па сьцяжынцы.

Па спуску ў мясцовых можаце запытацца як на маршрутцы дабрацца да Ластаўкавага гнязда. Уваход на тэрыторыю замка будзе каштаваць 5 гр. У сутарэньнях «гнязда» знаходзіцца вельмі дарагая рэстарацыя. Таму аналягічна ня бачу сэнсу ўваходзіць на тэрыторыю — на замак цікава паглядзець зводдаль.

Зь ялтавай вакзалі на апошняй маршрутцы мы прыбылі ў Сэмііз. Гэты горад жыве круглыя суткі. Падаецца, што ноччу ён нават больш актыўны, чым удзень. Нашай мэтай быў кемпінг, што месьціцца на гары Кошка, але мы не дайшлі — і расклаліся пад гарой ля мора. З раніцы мы здолелі пабачыць зелень і прыгажосьць гэтага горада. Горад акуратненькі й зялёна-зялёны. Архітэктура ў яго нагадвае домікі з дыснэеўскага Аладзіна.

І вось на гэтай казачнай ноце скажу вам — падарожнічайце, вандруйце, напаўняйце сваё жыцьцё прыгожымі мясьцінамі сьвету! :)

Крым насамрэч вельмі прыгожае мейсца — там амаль паўсюдна можна адпачываць вачыма. Аднак самая відавочная яго праблема — гэта сьмецьце.

Натхніцца прыгожым крымскім летам — 40 вялікіх здымкаў зь цёплага Крыму ў нашым фотаблогу