30.08 — «Вы ніколі не забудзеце гэты вечар!» — у Менск едуць мэталісты Obituary

Тампа, Флорыда… калыска амэрыканскага дэзу. І флорыдзкая клясыка — Obituary з нязьменным трыо ў складзе: браты Джон і Дональд Тардзі (вакал і барабаны) плюс Трэвар Перэс на рытм-гітары. 30 жніўня, працягваючы забег олдавых мэтал-культаў (я пра Napalm Death, калі хто не зразумеў), Obituary выступяць у Менску. Напярэдадні гэтай падзеі мы зьвязаліся з Джонам і паспрабавалі высьветліць падрабязнасьці.

Obituary, выява з сайту metal-rules.com.

У архіве гурта 8 студыйных альбомаў, якія ахопліваюць цэлую эпоху «сьмяротнага» мэталу. Якімі прынцыпамі вы кіраваліся, складаючы сэт-лісты?

Усяго патроху. Не пакідаючы за бортам ніводнага альбому! Безумоўна, новыя рэлізы здаюцца нам больш актуальнымі, і хочацца зграць як мага больш «сьвежых» песень, але нельга абысьціся і без клясыкі. Так што — які б пэрыяд нашай творчасьці ні здаваўся вам больш цікавым — вы ня будзеце расчараваныя, я абяцаю! Урачыста клянуся, што сэт-ліст будзе проста ашаламляльным!

У нядаўніх навінах зьявілася паведамленьне, што ў летні туравы склад Obituary ўвойдзе маэстра Стыў ДыДжорджыо. У Менск ён таксама прыедзе? (Для тых, хто ў танку: ДыДжорджыо лічыцца адным з самых тэхнічных басістаў мэтал-сцэны. Зьяўляецца заснавальнікам гурта Sadus. У розны час граў у Death, Autopsy, Control Denied, Testament, Iced Earth, Vintersorg. Выкарыстоўвае пяціструнную безладовую бас-гітару — што, пагадзіцеся, таксама вялікая рэдкасьць сярод мэталістаў).

Стыў аказаў нам гонар граць у «жывым» складзе Obituary гэтым летам, але думаю, што яго ўдзел абмяжуецца першай часткай турава-фэстывальнай праграмы. Зь ім мы будзем выступаць на буйных эўрапейскіх пляцоўках у чэрвені і ліпені. А ў Менск з намі, хутчэй за ўсё, прыедзе Тэры Батлер з Six Feet Under. Так што выдатнае шоў гарантаванае і вам: Тэры — класны музыка, наш добры сябар, і ў складзе Obituary адчувае сябе як рыба ў вадзе. Вам спадабаецца!

Ты што-небудзь ведаеш пра Беларусь або калектывах з нашай краіны?

Шчыра кажучы, мала чаго. Так што прасьвятляйце;). З задавальненьнем наведаю ваш край і пакамунікую з мэтал-фэнамі! Заўсёды цікава пабываць у краінах, дзе яшчэ ня быў. І яшчэ… можна папрасіць сувэнір? Хлопцы і дзяўчаты, хто зьбіраецца на канцэрт, сфарганьце, калі ласка, сьцяг ці банэр Obituary з нацыянальным беларускім калярытам! Абажаю крэатыўных людзей і крэатыўныя падарункі.

Пераглядала сёньня гісторыю Obituary і патрапіла на распаўсюджанае тлумачэньне распаду калектыву ў канцы 90-х. Маўляў, музыкі проста стаміліся ад тураў. Тое ж самае казаў Трэвар Перэс у 2001-м, калі мы зь ім размаўлялі з нагоды Catastrophic. Прычым ва ўсіх траблах вінаваціў ён менавіта цябе. Што зьмянілася з тых часоў? Не ці атрымаецца ў «новай эры» творчасьці каманды так, што вы зноў стоміцеся актыўнічаць і пойдзеце на спакой, паслаўшы падалей усіх фэнаў?

Ммм… гэта не зусім праўда наконт распаду ў 90-х. Не ў турах справа. То бок, ня толькі ў турах. Там было адразу ўсё: назапашаная стомленасьць, неабходнасьць усталёўваць і падтрымліваць сувязі, дамаўляцца з лэйблам, займацца музыкай не як любімым справай, хобі, а як працай, якая не спыняецца ні на дзень. Карацей… надакучыла ўсё. Перапынак даў нам магчымасьць адцягнуцца, пажыць «мірскім» жыцьцём па-за музычным сьветам. І гэта выдатна. Я ні аб чым не шкадую. Таму што вярнуўшыся, мы адрадзілі Obituary з попелу са сьвежым, моцным пачуцьцём і жаданьнем тварыць. З новай энэргіяй, з новымі эмоцыямі, новымі ідэямі. Так што езьдзіць на гастролі весела і клёва — нам праўда класна разам, напэўна, таму, што на працягу доўгіх гадоў творчага маўчаньня мы заставаліся сябрамі, якія пастаянна размаўлялі і адтапырваліся разам, адной вялікай кампаніяй. Так што… зараз няма прычын спыняцца. Нас прэ, нам добра, гурт адчувае сябе выдатна — і пакуль фэнам будуць патрэбныя нашы шоў і нашы запісы, Obituary будзе існаваць.

Раз ужо мы ўзгадалі старыя часы, раскажы якую-небудзь гісторыю зь «мінулага» жыцьця гурта. Ці давай дзьве гісторыі: самую добрую і самую хрэновую.

Ох, ну і пытаньнейка. Самая добрая… эээ… самы знамянальны момант «той» гісторыі — гэта, бадай, фэстываль Dynamo 1990 года. Гэта быў першы мегафэст нашай кар’еры. Першы — і таму самы яркі. Я не ў стане апісаць пачуцьці, якія авалодалі мною, калі я выйшаў на сцэну перад такім натоўпам, але павер… гэта было нешта надзвычай асаблівае. Я проста з глузду ехаў — ад хваляваньня і захапленьня адначасова. Я ўпершыню адчуваў сябе ТАК. І, дарэчы, кожны раз выходзячы на сцэну, спрабую злавіць, аднавіць гэта адчуваньне. І ўсе гэтыя 20 гадоў хвалююся. І захапляюся. Але ўжо крыху па-іншаму…

Што ж тычыцца непрыемных успамінаў, то зьвязаныя яны, як правіла, з пераездам і пакутлівым гадзінамі чаканьня ў аэрапортах. Напрыклад, ляцелі неяк з Паўднёвай Афрыкі ў Аргентыну. І затрымаліся наглуха. На горад апусьціўся туман. Ён быў такім густым, што мясцовыя ўлады проста закрылі аэрапорт і пакінулі пасажыраў у залі чаканьня. Натуральна, людзі нэрваваліся. Празь некаторы час пачаліся скандалы і гістэрыка — каб прадухіліць беспарадкі, паліцыя вывела з будынка ўсіх супрацоўнікаў авіялініі. Іх адправілі дадому. А нас пакінулі ні з чым. Мы тады тупа спалі на падлозе — і чакалі паляпшэньня надвор’я. Паляцець атрымалася толькі на наступны дзень.

Чаго б табе хацелася дасягнуць у будучыні? Мэты, мары?

Працягваць граць у Obituary! Няма нічога прыемней, чым усьведамляць, што твая музыка падабаецца людзям! Вядома, хацелася б аднойчы атрымаць «залаты» статус продажаў якога-небудзь дыска, але гэта так… з часам. Я ганаруся тым, што ёсьць. І лічу, што жыцьцё цудоўнае. (Дарэчы, на тэму статусаў і залатых дыскаў. Па дадзеных Nielsen Soundscan, Obituary займаюць пятае месца ў сьпісе самых пасьпяховых дэз-мэтал гуртоў усіх часоў. За час існаваньня каманды яе рэлізы прадаліся ў колькасьці 368185 копій. Пры гэтым найвышэйшых вынікаў дасягнуў альбом 1992 года The End Complete: 103378 копій толькі ў Штатах. — аўт.)

Падводзячы вынік, пару словаў вашым прыхільнікам, якія зь нецярпеньнем чакаюць канца жніўня.

Мы таксама чакаем! Чакаем і спадзяемся, што ўсе вы прыйдзеце на канцэрт і станеце часткай шоў Obituary! Вы атрымаеце масу задавальненьня — і гарантую: вы ніколі не забудзеце гэты вечар! І яшчэ: прыносьце фотаапараты, фатаграфуе на канцэрце і дасылайце вашыя кадры для сайта Obituary.cc — мы абавязкова іх апублікуем. Stay Metal!

Інтэрвію прадастаўленае арганізатарамі канцэрту