Амбасадар Германіі ў Беларусі Вальфрам Маас распавядае ў нефармальнай размове пра тое, як маладому чалавеку стаць амбасадарам сваёй краіны, каго будзе болей: беларусаў, якія імкнуцца за мяжу, ці еўрапейцаў, якія імкнуцца трапіць на чэмпіянат свету па хакеі 2014, што замінае ЕС скасаваць візы для беларусаў ужо цяпер, а таксама пра тое, як беларускія дранікі нагадваюць нямецкае дзяцінства і чым прывабіць у Беларусь замежных студэнтаў.

Малады немец Себасцьян Гейнцэль 10 год таму зняў нашумелы дакументальны фільм «89 MILLIMETER» пра жыццё моладзі ў краіне, якую празвалі апошняй дыктатурай Еўропы. Што зараз думае аўтар пра Беларусь, сваю стужку, ды яе яе герояў, якім цяпер ужо за 30.

Праект для беларускай моладзі з рамантычнай назвай «Карані і вершаліны» стартаваў сёння. 300 беларусаў атрымаюць магчымасць вывучыць англійскую, нямецкую або французскую мовы за грошы Еўрапейскага Саюза, папрактыкаваўшыся ў непасрэдным моўным асяродку: у Вялікабрытаніі, Францыі і Германіі. Падрабязнасці пра ход рэалізацыі і пра тое, хто зможа трапіць на бесплатныя супер-інтэнсіўныя курсы, Generation.by даведаўся ў арганізатраў праекту — Інстытута імя Гётэ.

У мінулым годзе беларусы паставілі яшчэ адзін рэкорд. Мы не толькі сталі нацыяй з самай вялікай колькасцю шэнгенскіх візаў на аднаго чалавека, але і ўладальнікамі найбольшага ліку мульцівізаў за ўсю гісторыю краіны: амаль кожная другая віза, якую выдавалі ў консульствах краін Шэнгенскага пагаднення на тэрыторыі Беларусі ў 2012 годзе, была шматразовай. А агульная колькасць пашпартоў, у якіх з’явілася такая віза, вырасла да 326 тысячаў.

За першыя паўгода дзейнасці міграцыйнай праграмы «сіняй карты» у Нямеччыну прыехалі болей за 4 тысячаў інжынераў і праграмістаў з усходніх краін і ЗША. Улады краіны задаволеныя праграмай і збіраюцца працягнуць практыку пошуку кваліфікаваных тэхнічных спецыялістаў за мяжой, найперш ва Украіне, Беларусі і Расіі.

Але нават яго беларуская жонка размаўляла з ім па-руску і не разумела некаторыя беларускія словы. 

Ян-Хенрык Вібэ — 24-гадовы студэнт паліталогіі ўніверсітэту Фрыдрыха Шылера ў Ене, што на ўсходзе Нямеччыны, упершыню трапіў у Беларусь у верасні мінулага году. Сюды ён прыехаў, каб вывучаць расейскую мову і паліталогію на Факультэце міжнародных адносінаў БДУ. Адразу пасля прыезду ў Менск Ян-Хенрык пачаў пісаць дзённік, выбранымі месцамі з якога вырашыў падзяліцца і з беларускімі чытачамі. Сёння мы публікуем допіс, у якім Ян расказвае пра свае ўражанні ад студэнцкага інтэрнату, дзеліцца думкамі пра беларускую інтэрнэт-цэнзуру і робіць здагадкі пра тое, хто такая «загадчыца паверху».

Пра Табіяса Ваймана чуў шмат хто. Інтэлігентны праграміст у акулярах, што цяпер жыве паміж Бэрлінам і Вільняй, палюбіў Беларусь і яе мову, калі прыехаў у Менск, як і многія замежнікі, вывучаць расейскую мову. Але ён сустрэў «добрых беларускамоўных сяброў». І пачалося…

Нямецкі фізік Табіяс Гайгер з тых, хто не спыняецца на паўдарогі і даводзіць справу да канца. Калісьці пазнаёміўшыся з беларускай Ганнай, ён знайшоў магчымасць прыехаць да ейнага Менску па навучальным абмене. Пазней ужо сама Ганна адправілася да яго ў Фрайбург на поўдні Германіі, дзе Тобіяс піша доктарскую дысертацыю. Апошнія паўгады ў жыцці Табіяса адзначыліся некалькімі рэчамі: улетку Ганна стала ягонай жонкай, а сам ён даў пісьмовае інтэрв’ю Generation.by выключна па-беларуску. Па просьбе героя публікацыі, мы пакідаем арыгінальны правапіс Табіяса дзеля «большай натуральнасці».

Адкрыць у Дрэздэне аддзяленне Еўрапейскага гуманітарнага ўніверсітэту намагаюцца нямецкія актывісты з арганізацыі EHU-Förderintiative e. V. Яны бачаць будучыню сваёй ініцыятывы ў стварэнні «адзінага ўніверсітэту ў Нямеччыне, дзе б вялося выкладанне на расейскай мове».

«Сістэма Лукашэнкі будзе падкапаная звонку», — артыкул з такім назовам быў нядаўна апублікаваны ў газеце Dresdner Neueste Nachrichten. У ім распавядалася пра двух немцаў, Майкла Бэхтэра і Максіма Асёму, што рыхтуюцца заснаваць у горадзе на ўсходзе Нямеччыны «невялікі новы ўніверсітэт».