Кніга «Пакуль ляціць страла» Уладзімера Арлова – 100 адказаў на пытаньні чытачоў.

Увечары 14 сакавіка ў Галерэі «Ў» былі названыя ляўрэаты літаратурнай прэміі «Дэбют». Сярод лепшых навічкоў белліту — журналіст расейскамоўнага выданьня Марціновіч, унук пісьменьніка Брыля і цэлы часопіс.

На фоне партрэтаў беларускіх селебрыці, якія занятыя працэсам галеньня, некалькі дзесяткаў беларускіх літаратараў у дзень сусьветнай паэзіі раздаюць каштоўныя літпрызы маладзейшым калегам. У першых шэрагах вялікай залі галерэі «Ў», дзе адбываецца цырымонія, суцэльны олдскул: ад, падаецца, толькі сышоўшага з падручнікаў клясыка Генадзя Бураўкіна да вечнага сябра барыкадаў Уладзіміра Арлова. Далей — бяз’іменныя для шырокай публікі ваяры розных рэдактарскіх франтоў, якія, мабыць, пасьпелі патрымаць у руках яшчэ рукапісы Караткевіча і Быкава. Вакол літаратурных пэнсіянэраў — цікаўная моладзь з тунэлямі ў вушах ды хіпсьцерскімі агулярамі. Шмат хто зь іх між унівэрскімі парамі папісвае ў нешматлікія беларускія літаратурныя часопісы.

Мегамалады і настолькі ж амбіцыйны праект «У нескладовае» даў свой першы вялікі канцэрт на беларускай зямлі. На сцэне «Рэактару» зь цяжкасьцю знайшлося месца для ўсяго зорнага складу «Ў», нягледзячы на тое, што на сёньняшні выступ даехалі ня ўсе заяўленыя вакалісты. Галоўным лёзунгам вечару стала «На Маскву!», а асноўным пытаньнем — колькі яшчэ разоў усе гэтыя славутыя воіны мікрафону змогуць сабрацца разам?

Такое прызнаньне агучыў пісьменьнік падчас прэзэнтацыі п’есы ў смсках. Падзея адбылася ў менскім Палацы мастацтваў і вылучылася самавітым зборам беларускіх літаратараў.

«Гэтая невялікая кніжачка вартая цэлых тамоў», — трымаючы ў руках больш падобную да кішэннага нататніка кнігу «Дарога і Шлях», распачаў імпрэзу шоўмэн Віктар Шалкевіч.

Пра нечаканы сыход Рамана паведаміў у сваім дзёньніку лідэр J:морс Уладзімір Пугач: «Тут проста няма правых і вінаватых, вінаватых і ахвяраў. Сумная і простая праўда жыцьця ў тым, што калі ты адчуваеш у сабе патрэбнасьць рабіць іншую музыку — ты бярэш і робіш яе. Без сьлюняў і сантымэнтаў».

Людзі Y ведаюць, чаго хочуць, а калі ня ведаюць, то шукаюць і спрабуюць. І замест пакрытага сівым пылам алоўка абіраюць кампутаровую мышку, а замест старога мальбэрта – манітор. Такі выбар, прынамсі, робіць Palasatka. Як дакладна завецца тое, чым яна займаецца, сказаць цяжка. Лепей акрэсьліць сфэры: дызайн, фота, рэкляма, журналістыка. Але дзякуючы Palasat’цы, пісьменьнік Уладзімер Арлоў мае сваю прастору ў Сусьветным павуціньні, а наша сталіца – «сумесь постмадэрнізму, ампіру і трэш-культуры».

У новым навучальным годзе з школьных праграмаў выкінутыя творы Генадзя Бураўкіна, Вольгі Іпатавай, Сяргея Законьнікава, Сьвятланы Алексіевіч, Анатоля Сыса, Уладзімера Някляева, Леаніда Дранька-Майсюка, Уладзімера Арлова і многіх іншых. Адсутнічаюць вызначальныя творы Купалы, Быкава, Шамякіна.